Vissen uit dezelfde vijver. Verliezen van je eigen identiteit. Afpakken van jouw ideeën. Dat hoor je vaak als tegenargumenten als het gaat om samenwerken. Ook hoor je wel eens dat het vooral energie en tijd vraagt dat niet in verhouding staat met de opbrengst. En ja, dat kan natuurlijk allemaal. Maar stap je daarover heen, dan merk je dat samenwerking veel kan opleveren. Waar jij als organisatie juist door groeit. Daarover ging het Partinwebinar in september: de kracht van samenwerking. Een verslag van Yvonne van Driel. Met heel veel tips!
Samenwerken tussen verschillende organisaties? Het kan. Family Power laat zien hoe!
Anne Vijverberg trapt af met een korte inleiding over Family Power. Family Power is geïnitieerd door Kidscare Kenia, een van de 9 Nederlandse stichtingen die nu deelnemen. Ook alle partnerorganisaties doen actief mee. Het samenwerkingsverband werkt aan onderzoek, uitwisseling en bewustwording. En dat allemaal rondom ervaringen met familiegerichte zorg.
In het begin was het flink zoeken. Sommige organisaties zagen meteen kansen, andere minder. Zodra duidelijk was dat de vrijheid en inbreng voor eenieder overeind bleef om dat te doen wat kon, werden veel drempels beslecht. Uiteindelijk werd Anne als coördinator aangesteld. Hierdoor werd Kidscare Kenia van kartrekker naar deelnemer. De deelnemers kregen ruimte voor eigen inbreng.
Anne benadrukt die openheid en ruimte tussen de verschillende organisaties. Volgens haar zijn mensen die een particulier initiatief starten, sterke leiders en bevlogen mensen. Zet je die bij elkaar dan kan dat best botsen. Het pakte goed uit om 5 werkgroepen te creëren. En een stuurgroep. Zo kan iedere stichting haar steentje bijdragen, zonder dat eindeloos iedereen zich met alles moet bemoeien.
De inzet van iedere stichting en elke persoon is vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Anne zegt daarover: ‘Het kan fijn werken om iedereen vrij te laten aangeven wat hij/zij wil en kan doen. Maar gemaakte afspraken zijn niet vrijblijvend, jullie moeten op elkaar kunnen rekenen.’ Belangrijk dus om zelf grenzen aan te geven waaraan je kan bijdragen of niet. .
Ook een goed uitgewerkt plan hielp duidelijkheid te krijgen in rollen en activiteiten. En door de begrenzing in tijd weten de deelnemende organisaties ook wat verwacht wordt. Of beter: hoe ze zelf kunnen bijdragen in die periode. Het is te overzien.
What’s in for me
COLT Cambodja is een van de deelnemers. Bestuurslid Jessica Michgelsen beaamt dat de coördinator de spil is. Door haar acties en communicatie worden alle deelnemers op de hoogte gehouden. En dat werkt verbindend. Bovendien was de verkenningsfase zo intensief dat ze elkaar goed leerden kennen. Gaandeweg groeide daardoor het vertrouwen. Kennis delen wordt daardoor makkelijker. Mary van der Zijden (Yayasan Setetes Embun) zegt zich daardoor gesterkt te voelen. Ze heeft niet alleen gelijkgestemden die een zelfde doel nastreven gevonden, maar ook vrienden gemaakt.
En daar zit zeker het antwoord op de vraag What’s in for me? Want leren van de andere organisaties wordt ook door andere deelnemers als belangrijkste bevinding gezien. En dat je merkt: hé ik sta niet alleen! Dat geldt zeker ook voor de verschillende partnerorganisaties. Zien dat jouw project in Indonesië met hetzelfde bezig is dan dat project in Ecuador. Weliswaar in andere omstandigheden, maar o zo vergelijkbaar.
Het samen overleggen vanuit alle continenten. Dat was nog wel een dingetje. Door de verschillende tijdszones zaten sommige net aan hun eerste koffie en andere sloten de dag al af met een glaasje wijn. En in Nederland werd de lunch overgeslagen. Maar het werkt. Iedereen doet mee.
Weerstand voelen of weerstaan
Marit van Liere (Wilde Ganzen) heeft veel ervaring met samenwerkingsverbanden. Zij zag meerdere initiatieven stranden door de te veel vrijblijvendheid. Ze benadrukt daarom de waarde van een coördinator en een goed plan. Toch begrijpt ze wel dat vooral in het begin mensen twijfelen. Zullen we ons aansluiten of niet? Regelmatig succes delen is wat haar betreft belangrijk. Laten zien wat er gebeurt.
Annette Klijnsma (Tan-kids) is heel blij dat het initiatief haar de mogelijkheid gaf om van andere projecten te leren. Maar, bekent ze, ook zij moest een drempel over. Ze was onzeker of ze wel genoeg tijd had om bij te dragen. Ze wilde wel heel graag. De openheid en vrijheid om op haar eigen manier aan de slag te gaan, gaf haar het ‘zetje’ om mee te doen.
Elkaar en samen een stem geven
Gerard Geenen (Kidscare Kenia) geeft aan dat door samenwerking kleine stichtingen een stem krijgen. En het opent deuren. In gesprekken met het ministerie van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking over weeshuistoerisme zitten zij ook aan tafel. Samen met grotere spelers. Maar vooral het praktisch aangaan van de inhoud, maakt Family Power een bijzondere gesprekspartner. Bep van Sloten (SOJA) herkende dat. Door gestaag door te gaan en te laten zien wat deze kleine goede doelen doen, is het scepticisme weggenomen.
Annette merkte dat ‘in beeld komen’ door deze samenwerking veel voordelen heeft. Zeker als het om bewustwording gaat. Maar ook erkenning voor haar werk en dat van anderen. Zo kunnen ook andere organisaties overtuigt worden mee te doen.
Mutual learning
Tot slot kan samenwerken leiden tot nieuwe initiatieven. Ontstaan vanuit de opgedane ervaringen en kennis. Family Power lanceerde het programma Mutual Learning. Daaraan doen al meerdere organisaties wereldwijd mee.
De andere deelnemers waren onder de indruk van dit mooie voorbeeld. Ze gaven aan daar veel aan te hebben in hun eigen werk. En al die vermeende aannames over elkaars concurrenten zijn en het verlies van eigen identiteit? Die kunnen overboord. Samenwerken loont.
De geleerde lessen hebben we uitgeschreven. Die vinden jullie in dit document of lees ‘Samenwerken tussen verschillende organisaties? Het kan. We laten zien hoe!‘
Meer weten over Family Power? Bezoek familypower.net/
Interesse in het programma Mutual Learning? Ga naar mutuallearningprogram.org/