Onlangs riepen wij u op om voorbeelden van de gevolgen van coronamaatregelen die u en uw partners wereldwijd tegenkomen met ons te delen. We ontvingen vele berichten. Partinleden – en enkele niet leden – schreven over de gevolgen van de coronapandemie voor hun ontwikkelingsprojecten. Maar ook wat ze al nu doen om de gevolgen te verzachten. In Vice Versa vatte Yvonne van Driel in een artikel de berichten samen. In dit ‘liveblog’ nu de complete bijdrages.
Vandaag met Mama & Me Uganda (Oeganda), Stedenband Tilburg-Matagalpa (Nicaragua), Kumbatio Nederland (Kenia) en Ayuda Maya (Guatemala). Dank voor het delen.
Mama & Me Uganda (6 april): Coronaposters
Terwijl het coronavirus én de lockdown Oeganda naderde, was ons team van Stichting Mama and Me in Nederland in gesprek met het team van de organisatie in Oeganda. Wat te doen? Konden we de moeders en kinderen die bij ons project zijn aangesloten ondersteuning bieden? Hoe kun je mensen bereiken als je afstand moet houden? Vanuit het team in Oeganda kregen we het volgende bericht: ‘We will write on 1 piece of paper in the local language with instructions about what to do and what not. In addition they will buy 2 boxes of soap. The information will be distributed to all mothers and more.’ We boden vanuit Nederland aan om een grafische weergave te maken. Hierop volgde een e-mail met de richtlijnen zoals de regering die in Oeganda voorstelde. Die middag was de poster klaar. De designer van onze stichting heeft plaatjes gebruikt van de situatie zoals die in Oeganda is. We besloten direct iemand te vragen om het te vertalen in één van de lokale talen. In het vertaalde document zagen we dat de vertaler ‘3 meter afstand’ aanhield in plaats van de voorgeschreven 1,5. ‘Voor de zekerheid’. Aan het begin van de nacht waren beide posters klaar.
De volgende dag zijn de posters verzonden, en in Oeganda door verschillende organisaties geprint en uitgedeeld. We kregen direct een foto van mensen die de poster toonden: met de armen om elkaar heen geslagen. Duidelijk dat informatie broodnodig is. Hoe vaker, hoe beter en het liefst met éxtra uitleg erbij.
Binnen een week kregen we nog drie vertalingen binnen. Op initiatief van andere, kleine Oegandese organisaties. Er worden meer dan 30 talen gesproken in Oeganda. De vraag of het mogelijk is om het design aan te passen in een andere Oegandese taal blijft komen. Ook vanuit Kenia en Zimbabwe is om de poster gevraagd. Super: iedereen in de wereld heeft recht op de broodnodige informatie. Het is een tijd van samenwerken. Zoals ons eigen land benoemt: ‘alleen sámen krijgen we Corona onder controle’.
Stedenband Tilburg-Matagalpa (3 april): Ons Comité in actie ter preventie van corona
Onze partnerorganisatie, het Comité Mano Vuelta in Matagalpa, deed een beroep op ons voor de financiering van banners met informatie, schoonmaaksets en handwasvoorzieningen voor 14 zusterscholen. Zij zien het als hun taak om bij te dragen aan het welzijn van de bevolking, zeker in tijden van crisis.
In tijd van drie dagen hebben ze, in overleg met de Ministeries van Onderwijs en van Gezondheidszorg, een lijst met spullen gemaakt, inkopen gedaan, banners laten maken en alles rondgebracht en overhandigd.
De meeste scholen hadden vanuit de overheid helemaal geen informatie of materiaal ontvangen, terwijl docenten en ouders zich wel degelijk zorgen maken om hun gezondheid en die van hun kinderen. De belangrijkste boodschap is dan ook: Was je handen!
De regering van Nicaragua stelt zich tot nu toe bijzonder op ten aanzien van de crisis; juist met massabijeenkomsten wordt steun betuigd aan de slachtoffers van corona wereldwijd en ook voor Semana Santa (het meestal groots gevierde en ook de vakantieperiode rond Pasen) worden allerlei voorbereidingen getroffen in het land. Er is veel kritiek op deze houding. Daarom nemen diverse maatschappelijke organisaties in het land het voortouw in het nemen van preventieve maatregelen.
Tot nu toe zijn in Nicaragua vier zieken gemeld en één sterfgeval.
Kumbatio Nederland (5 april): Regels in Kenia niet langer in het belang van het kind door COVID-19
Kumbatio, een organisatie die kinderen een betere toekomst wil geven dan waarin ze zijn aangetroffen, heeft te maken gekregen met een regel die opgelegd is door de overheid vanuit het Ministerie van Werkgelegenheid en Sociale Zaken in Kenia. Kiota children’s support center is een kleinschalig kinderhuis waar Kumbatio de kinderen geeft wat nodig is: de eerste levensbehoeften, onderwijs en het verwerken van hun trauma’s onder begeleiding van een psycholoog.
Angst zorgt voor weinig tot geen ruimte tot nadenken
“We waren al aan het stoeien met de regels die werden opgelegd, omdat deze regels niet het beste zijn voor het kind: kinderen moeten zo snel mogelijk naar hun families worden gebracht, zodat de families de verantwoordelijkheid nemen over hun kinderen. Of die familie daadwerkelijk iets kan geven wat het beste voor het kind is, wordt alleen met een vluchtige blik naar gekeken en al snel ‘ja’ op geantwoord. Uit angst van de manager en social worker voor de District Children’s Officer, wordt toch maar snel overgegaan op het overdragen van de voogdij aan de families.
Nu in deze tijd van COVID-19 wordt er nog een schepje bovenop gedaan: kinderen moeten meteen teruggebracht worden naar hun families om zogenaamd verspreiding van het virus te voorkomen. Wat er gebeurt, is dat er een verplaatsing van zo’n 50.000-100.000 kinderen plaatsvindt naar gebieden waar hun families wonen. Dat er een verplaatsing plaatsvindt, is op zich al een groot extra risico voor het verspreiden van het virus. Je zou denken dat die verplaatsing naar families wellicht in elk geval beter is dan gewoon veilig in het weeshuis/kinderhuis te blijven. Echter, de kinderen worden verplaatst terug in de armoede: te weinig voedsel, vaak geen stromend water en grote families die hutje op mutje bij andere families wonen.
De angst die er al heerst in het land als je niet doet wat de overheid je opdraagt, wordt versterkt met het fenomeen dat de politie bruut mannen, vrouwen, kinderen en baby’s gewoon neerknuppelt met steeds vaker de dood erop volgend, in verband met het voor 19.00u binnen te moeten zijn, draagt dit alles eerder bij aan een revolutie dan het daadwerkelijk bezig zijn met het voor elkaar zorgen met een overheid die goed nadenkt over een te nemen regel, voordat deze daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Deze beelden worden dagelijks getoond op de Keniaanse televisie, maar ook op social media wordt er uitgebreid over gesproken. Dit zorgt ervoor dat onze manager met veel angst rondloopt en alleen maar op basis van die angst beslissingen durft te nemen. Maar nergens is iets te vinden over het beleid in deze COVID-19 crisis met betrekking tot weeshuizen/kinderhuizen. Dat vind ik op z’n minst gezegd ‘vreemd’”
Gevolgen projecten
Kumbatio heeft nog kunnen zorgen voor een compromis door de kinderen die in extreme armoede terecht zullen komen, toch in Kiota children’s support center kunnen blijven, maar nodig was het niet. Er waren nog maar 13 kinderen in Kiota. Niemand begeeft zich buiten de muren van het terrein. Eten wordt 2x per maand ingeslagen. De overige 7 van de 20 kinderen waren al onder druk teruggeplaatst bij hun familie.
“Om dit ‘reïntegratie-traject’ beter te kunnen begeleiden waren we bezig met het project ‘Family Planning and Empowerment’ en met de eerste stappen tot uitvoering van het project ‘The Kiota Dream’. Het gaat hier om vrij grote bedragen die we hebben gekregen van personeelsfondsen en vermogensfondsen. Deze projecten liggen nu stil. De gevolgen zijn dat we families en kinderen niet langer kunnen begeleiden in levensvaardigheden, het zorgen voor eigen inkomsten (micro-krediet) en omgangsvormen met elkaar als volwassenen en als volwassenen met kinderen. De kinderen groeien ondertussen mentaal en fysiek door, terwijl wij niet door kunnen. The Kiota Dream had moeten bijdragen aan een veel stabielere werkomstandigheden waardoor we veel effectiever kunnen werken met de families en de community. Nadat het al enkele keren door omstandigheden moest worden uitgesteld, gebeurt dat nu weer.
Stichting Ayuda Maya (31 maart): Corona in Guatemala – bericht van partnerorganisatie ADICAY
Consecuencias negativas, para la asociación ADICAY por la pendemia de coronavirus
La pandemia denominada Coronavirus COVID-19, ha afectado severamente el flujo económico y social, por lo que existe crisis económica, a nivel nacional y nivel internacional.
1) ADICAY ha suspendido labores administrativas y de campo, debido a que no es posible hacer grupos de trabajos de construcción en obras y capacitación, debido a la restricción de la libre locomoción que ha decretado el gobierno central, con el propósito de evitar contagios masivos, por lo consiguiente se tendrá atrasos en la ejecución de proyectos.
2) A nivel nacional ya se tiene crisis económica, por lo que empresarios incrementaran precios en materiales y productos, para su recuperación, esto afecta directamente a ADICAY, porque los nuevos precios desajustaran los presupuestos ya aprobados.
3) Los nuevos precios afectaran, al presentar nuevos proyectos en un futuro, ya que algunos donantes tienen un límite de financiación.
4) ADICAY al suspender labores. No está formulando más proyectos, para el futuro y esto afecta la reducción de financiamiento y por ende no habrá salarios, para el personal en los siguientes meses.
5) En varios países, aplazaran convocatorias de nuevos proyectos, por la situación de COVID-19, por lo que ADICAY, corre el riesgo de quedarse sin proyectos, este año 2020 y el siguiente año 2021
6) Todo esto afecta la estabilidad laboral de ADICAY, ya que tiene menos posibilidades de apoyar al personal y las comunidades.
7) ADICAY, por tener proyectos, en corto plazo (6 meses) no tiene la sostenibilidad económica, el cual sin Proyectos, puede cerrar la oficina.
8) Para ADICAY, es complicado poder gestionar más proyectos a los donantes, por la situación que se vive a nivel mundial, afectando en gran medida a los países Donantes.
9) Para ADICAY, es prioridad la salud de los Donantes. Antes de poder gestionar fondos, primero es el bienestar y seguridad de sus familias.
10) ADICAY le preocupa llevar la enfermedad a las comunidades, por la pobreza extrema que se vive ahí, ya que por hacer un bien, se puede llegar a contagiar a ellos, y los comunitarios no tienen el equipo necesario, ni la atención médica, para proteger su salud.
U kunt nog altijd reageren op ons verzoek: Welke gevolgen heeft de coronapandemie voor uw partners? Vertel het ons! Wij plaatsen het dan in een volgende blog.